Aby siły były

Zimno jakoś. Wiatr urywa głowę, z Łosiem tylko na trawę się da, bo hala chce odfrunąć, a na placu błoto pożera nogi do kostek.

Jak zimno, to i jeść się chce. A my oboje jesteśmy żarci. Sałata i paproszki, to nie dla nas. Owszem, można, ale tylko w ramach przekąski. Dieta nie jest naszą przyjaciółką, o nie.

No i jesteśmy mięsożerni. No co ja zrobię. Teraz strasznie modne jest być weganinem. Ze wszystkich stron "atakują" mnie ludzie z misją, próbują nawrócić na śmietanę z soi i jajko z nerkowca, czy jakoś tak. Jak ktoś chce/ lubi/ musi - nie mam nic a nic przeciwko, niech je jajka z nerkowca i rybę z warzyw. Ba, sama czasem lubię pojeść bezmięsnie, lubię kotlety warzywne, serowe, nawet te sojowe. Jak muszę ograniczyć nabiał, używam zamiennika mleka - uwielbiam sojowe kakao, serio! I mleko migdałowe. Ale i tak, nawet pomimo mojej miłości do zwierząt - byłam i jestem mięsożerna. No po prostu lubię mięsko i często mam najnormalniej w świecie na nie zapotrzebowanie.

I dziś mięsnie. Weganie pewnie właśnie wciskają czerwony krzyżyk w prawym górnym rogu...

Danie pod tytułem "prawie-jak-chilli-con-carne". Prawie, bo dość swobodna podejście do przepisu.
Na obiad dla dwóch osób na dwa dni (wyszło jak dla pułku wojska!):

• 40dkg mięsa mielonego (dowolne, ja lubię i z wołowiną, i z indykiem)
• puszka czerwonej fasoli
• puszka kukurydzy
• puszka krojonych pomidorów
• mały koncentrat pomidorowy
• 2 ząbki czosnku
• przyprawy

Mięso doprawiam solą i pieprzem, wciskam do niego czosnek i smażę. Gdy już jest usmażone, dodaję fasolę, kukurydzę, pomidory i koncentrat. Mieszam i czekam, aż się to wszystko nagrzeje, niech się na wolnym ogniu populta tak z 10 minut. Na koniec przyprawiam: solą, pieprzem, przyprawą meksykańską, słodką i ostrą papryką. I - gwóźdź programu, tadadadaaaaam - CYNAMONEM. Jak by to dziwnie nie brzmiało, dla mnie to właśnie cynamon daje ten charakterystyczny smak.

Można podać z ryżem, my najczęściej wyjadamy z nachosami.