Gwiazdą dnia jest zdecydowanie choinka. Wymarzona, wyczekana. Pojechaliśmy, jak rok temu, do centrum ogrodniczego koło Tesco. I nie zawiedliśmy się. Od razu wpadła mi w oko TA JEDYNA. Mała, krępa, niewywrotna. Puchata, "tłusta", tak jak lubię. Świerk, ale nie ten pospolity. Kłuje jak szatan, pachnie niebiańsko. Paradoks choinki taki :)
Zajechała na Jaroty machając przechodniom przez uchylone okno Lodzi, a potem, po drobnym przemeblowaniu pokoju, zajęła zaszczytne miejsce koło kanapy. I to całkiem sporo tego miejsca:
Była i obowiązkowa porcja porządków. Odkurzanie, wynoszenie gratów do piwnicy. Biedna Leeloo, która nie znosi sprzątania i nie znosi jakichkolwiek zmian w domu, latała z obłędem w oku. Dopiero teraz padła bidulka, a jutro nie zapowiada się lepiej - wtedy spać nie dadzą jej zapachy z kuchni.
Dzisiejszy dzień zapoczątkował też serię kulinarną. Na pierwszy ogień poszły śledzie numero uno - klasyczne, choć z lekkim pazurkiem. Oprócz standardowego oleju i cebuli, mój Luby smaruje je jeszcze musztardą i posypuje pieprzem przed umieszczeniem w słoiku. Och, już ich wściekle pożądam, zagryzionych sałatką jarzynową dla złagodzenia słoności...
Dziś został także zamarynowany schab z morelą i namoczone grzyby. Jutro kolejna porcja i kolejny wpis.
Chyba udało mi się odnaleźć moją Gwiazdkę. Jest w zapachu drzewka i śledzia, jest w ciepłych słowach od moich Rodziców i w staraniach mojego Kamila.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz