Rzecz o ksywkach

Zauważyliście, ze nadajemy zwierzakom masę ksyw i zdrobnień? To takie wdzięczne, móc się zrealizować słowotwórczo, a taki pies/ kot/ koń nawet nie wie, że się z niego trochę naigrywamy.

Snup był nosicielem wielu. Oj, wielu. Pamiętam tylko kilka:

• Lej po bombie
• Matollo 13
• Molto Bene Kretino
• Kretino Grosso
• Krzywa Nóżka
• Słupek
• Smutek (to wymyśliła moja kuzynka Anetka)

Lilacza wołamy:

• Lilaczku
• Lilku
• Lilaczuczu
• Śmaczku
• Buraczku
• Krzaczku (czyli wszelkie rymy do Lilaczka)
• Laczku/ Laczu
• Pani Lilaczko
• Bąkulku
• Pąkulku
• Pasożycie (vel Pasożydzie, aczkolwiek to baaaardzo niepoprawne politycznie)
• ostatnia twórczość męża mego: "te, bakteriowóz!"

Łosia zaś:

• Łosiu (nie, on nie ma tak na imię)
• Łososiu
• Łoniu
• Łosinku
• Łosiulku
• Chudy
• Pyro
• Wujaszku
• Panie koniu

Co ciekawe, nie oszczędzamy też... naszej córki. Póki nie kuma... ;) Wyrodni rodzice. I tak wołamy:

• Córu
• Linka
• Sralinko
• Bąkulku/ Pąkulku (ja chyba mówię tak do wszystkich swoich podopiecznych...)
• Alieniku/ Ufoludku (bo rano jak się budzi, to wygląda jak alien - duża głowa i te wielkie, migdałowe oczyska)
• Kaliszku. Nasze ulubione. Tak, od Ryszarda Kalisza ;)

A ja u Was???